دیاستم یا فاصله بین دندان ها

دیاستم یا فاصله بین دندانی به شکاف بین دندان‌های جلو اشاره دارد که عمدتاً دندان های فوقانی را شامل می شود. این فاصله ممکن است در هر قسمتی از دهان فرد شکل بگیرد، اما در اغلب موارد بین دو دندان جلو و فوقانی جلب توجه می‌کند. نکته جالبی که در مورد این پدیده وجود دارد این است که هم در بزرگسالان و هم در کودکان دیده می‌شود و در مورد کودکان اغلب با رشد دندان‌های دائمی از بین می رود.

در حالی که فاصله بین دندانی در برخی از افراد بسیار کوچک و غیر قابل تشخیص است، برای برخی افراد دیگر شکاف بسیار بزرگی دارد و به طور مستقیم روی ظاهر آنها تاثیر می گذارد. اگر به شکاف بین دندانی مبتلا هستید نگران نباشید که روش هایی برای بستن یا کاهش اندازه شکاف وجود دارد. این موضوعی است که در این مطلب به بررسی آن خواهیم پرداخت.

علل بروز فاصله بین دندانی

فاصله بین دندانی یکی از مشکلاتی است که یک علت مشخص وجود ندارد و چندین عامل در بروز آن موثر هستند. در برخی از افراد این حالت به دلیل اندازه دندان‌های آنها یا اندازه استخوان فک به وجود آمده است. شکاف ها ممکن است زمانی شکل بگیرند که دندان‌های فرد نسبت به استخوان‌فک خیلی کوچک باشند و در نتیجه بین دندانها فاصله وجود دارد. اندازه دندان ها و میزان رشد استخوان فک یک موضوع کاملاً ژنتیکی است و به همین دلیل می توانیم دیاستم را به یک موضوع ارثی ربط دهیم.

در برخی از افراد اگر رشد خط لثه دندان‌های جلو فوقانی بیش از حد باشد ممکن است شاهد پدیده فاصله بین دندانی باشیم. این رشد بیش از حد باعث جدایی بین دندان ها و در نتیجه ایجاد شکاف می شود. داشتن برخی از عادت های بد هم ممکن است در ایجاد شکاف بین دندانی نقش داشته باشد. کودکانی که انگشت شست خود را می مکند به دلیل وارد آوردن فشار بیش از حد به دندان های جلویی، منجر به حرکت آن ها رو به جلو شده و در نتیجه با ایجاد یک شکاف همراه است.

در کودکان بزرگتر و بزرگسالان، پدیده دیاستم ممکن است ناشی از رفلکس های نامناسب بلع باشد. در این افراد به جای قرار گرفتن زبان در پشت کام به هنگام بلعیدن غذا، زبان در مقابل دندان های جلویی قرار می گیرد و فشار زیادی به آنها وارد می کند. دندانپزشکان این پدیده را تحت عنوان فشار زبانی یا رانش زبانی می شناسند. اگرچه این واکنش ها ممکن است بی ضرر باشند، اما در بلند مدت فشار بیش از حدی به دندان های جلویی وارد می‌کنند و در ایجاد فاصله بین دندانی نقش دارند.

در نهایت پدیده دیاستم ممکن است ناشی از بیماری لثه باشد که یک نوع بیماری عفونی شناخته می شود. در این وضعیت التهاب لثه ها به بافت های پشتیبان دندان آسیب می رساند. این موضوع می‌تواند به افتادن دندان و ایجاد شکاف بین دندانی منجر شود. برای تشخیص بیماری لثه باید علائمی مانند لثه های قرمز و متورم، تحلیل استخوان فک و لق شدن دندان ها و خونریزی لثه را تحت نظر داشته باشید.

فاصله بین دندانی یا دیاستم

درمان فاصله بین دندانی

بسته به علت زمینه ای مشکل ممکن است در اغلب موارد نیازی به درمان دیاستم نباشد. برای برخی از افراد این بیماری بیشتر یک مشکل زیبایی شناسی است و هیچ ارتباطی با بیماری‌های زمینه‌ای مانند اختلالات بایت یا بیماری لثه ندارد. متداول ترین راهکار برای درمان شکاف بین دندانی استفاده از براکت ارتودنسی است.

در این شیوه از سیم و براکت ارتودنسی استفاده می‌شود که به دندان‌ها فشار آورده و آنها را به هم نزدیک می کنند. معمولاً این فشار را به آرامی دندان ها را به هم نزدیک کرده و شکاف را می‌بندد. در ضمن براکت ارتودنسی نامرئی یا متحرک گزینه مناسب دیگری برای درمان شکاف بین دندانی است.

اگر قصد استفاده از براکت ارتودنسی ندارید باید به متخصص دندانپزشکی ترمیمی و زیبایی مراجعه کنید تا شکاف بین دندان‌های شما را ترمیم کنه. استفاده از ونیر کامپوزیت یکی از بهترین گزینه ها محسوب می شود. در این شیوه دندان پزشک از مواد کامپوزیتی همرنگ دندان طبیعی استفاده می‌کند تا فاصله بین دندانی را پر کند. این روش شکل ظاهری لبخند فرد را بهبود می‌بخشد و می‌توان از آن برای پوشاندن دندان های ترک خورده یا دندان های آسیب دیده هم استفاده کرد.

گزینه پیشنهادی دیگر بریج یا ایمپلنت دندانپزشکی است که باز هم برای پر کردن شکاف بین دندان ها استفاده می شود. این ابزار هم می‌تواند جایگزین دندان های افتاده باشد و هم شکاف بین دندانها را اصلاح کند.

در برخی موارد دندانپزشک ممکن است تشخیص دهد که رشد لثه های بین دو دندان جلو و فوقانی باعث ایجاد شکاف می شود. در این وضعیت چاره کار برداشتن قسمت اضافی بین دندان ها بوده و برای بستن کامل شکاف هم باید از براکت ارتودنسی استفاده شود. البته استفاده از روکش یا لمینت دندان، نیاز به جراحی را از بین می‌برد.

اگر دندان پزشک تشخیص دهد که فاصله بین دندانی شما ناشی از بیماری لثه است، ابتدا باید اقدامات درمانی صورت گیرد و سپس راهکاری برای پر کردن شکاف پیشنهاد شود. درمان بیماری لثه متفاوت است که ممکن است از یک جرم گیری ساده و معمولی شروع شده تا روش های پیشرفته دارویی در آن وجود دارد. در برخی موارد ممکن است بیماری لثه به حدی جدی باشد که دندانپزشک برای از بین بردن تارتار در لثه ها از روش جراحی استفاده کنند. همچنین اگر استخوان فک فرد به دلیل بیماری تحلیل رفته باشد مواردی مانند پیوند استخوان ضرورت دارد.

فاصله بین دندانی یا دیاستم

آیا فاصله بین دندانها قابل پیشگیری است؟

 خوشبختانه در مورد معالجه و درمان مشکل فاصله بین دندانی راهکار های متنوع و چشم‌انداز مثبتی وجود دارد. برخی از روشهای دندانپزشکی برای بستن موفقیت‌آمیز این شکاف قابل استفاده هستند و برخی نیز می‌توانند از راهکارهای ترمیمی و زیبایی استفاده کنند که دردسر کمتری دارند و زمانبر نیستند. ضمن اینکه درمان‌های مربوط به بیماری لثه در ریکاوری سلامت استخوان ها و از بین بردن التهاب و عفونت در لثه و فک تاثیر گذار است.

برخی از بیماری ها قابل پیشگیری نیستند اما روش هایی برای کاهش خطر آنها وجود دارد. مثلاً اگر شما به فرزند خود در از بین بردن عادت مکیدن انگشت شست کمک کنید یا در مورد واکنش بلع مناسب و انجام بهداشت دهان و دندان به او آموزش دهید،  به راحتی می توانید از ایجاد این پدیده جلوگیری کنید. در ضمن استفاده از مسواک و نخ دندان به طور مرتب و مراجعه سالانه به دندانپزشک هم  در این مورد چاره‌ساز است.

در نهایت برای درمان فاصله بین دندانی و مشاوره در مورد گزینه هایی مانند ونیر کامپوزیت و لمینت دندانی می توانید از شماره های سایت استفاده کنید و با ما در تماس باشید.